LOTTE’S BLIKVANGER #120

Trevor Chistensen
 (photo by Emily Brown)

LOTTE’S BLIKVANGER #120

Week 41

Oktober 2014

Dit is de honderd en negentiende column van Lotte’s blikvanger.                                                         

Een wekelijkse beschouwing over een kunstwerk dat mijn blik ving.

EVERY PORTRAIT IS 

A SELF-PORTRAIT

Portretfotografie is een genre apart. Hoe stel je je onderwerp op zijn of haar gemak? Het feit dat jij een camera hebt zorgt onmiddellijk voor een ongelijke machtsverhoudingen. Een goede portretfotograaf zal proberen zijn onderwerp naar de plek te leiden waar hij zelf is. Een rustige en kalme plek waar iemand zich op zijn gemak voelt en zich kan openen. Toch blijft het altijd lastig. Als je geportretteerd wordt schieten er allerlei gedachtes door je hoofd. ‘Heb ik niet een tandpasta-vlek op mijn overhemd van vanochtend? Kijk ik niet scheel? Waar zal ik mijn handen eens houden? Was dit wel een goed idee?

Ondanks de moeite die de fotograaf doet blijf je als geporteerde vaak een gevoel van kwetsbaarheid houden. Een kwetsbaarheid die de fotograaf niet voelt.

Trevor Christensen is een Amerikaanse fotograaf die woont en werkt in Provo, Utah. Hoe ik zijn werk ontdekte kan ik je niet meer terug vertellen. Ik volg hem nu al een tijdje via Instagram. Iedere avond is het mijn laatste verassing van de dag; zou Trevor nieuw werk hebben gepost?

Trevor Christensen is een autodidact. Door zijn laatste ‘ongoing-project’ heb ik hem leren kennen als een kunstenaar een conceptueel fotograaf, maar nu kom ik erachter dat hij eigenlijk vooral veel commercieel werk heeft gemaakt. Hij heeft een aparte site voor zijn ‘weddings photography’. Het zijn prachtige foto’s en hij zegt heel legitiem; ‘I shoot weddings because I love to be around joy.’

Het ‘ongoing-poject’ begon als een soort grap. Hij vertelde aan zijn vrienden dat hij het concept van ‘nude-photograpy’ naar een ander level wilde tillen.

To turn the table.

Hij besloot niet langer zijn onderwerp naar de rustige en kalme plek te leiden waar hij zelf zich in bevindt, maar om zichzelf in de kwetsbare situatie van de geportretteerde te plaatsen. Nude Portaits. Hij als fotograaf gaat uit de kleren tijdens de fotoshoot. Het onderwerp is niet naakt. Het is een ontwapende situatie. Het gaat niet langer enkel om de gefotografeerde, maar de relatie tussen de fotograaf en de geportretteerde wordt het onderwerp van het werk. Het is een gedurfde en gewaagde omkering.

Tijdens een shoot praat hij eerst met kleren aan met zijn onderwerp. Zij of hij is ervan op de hoogte dat hij uit de kleren zal gaan tijdens de shoot. Dit is dus geen verassing, maar aan de reacties van de mensen in zijn werk is te zien hoe onconventioneel het is. Het levert hilarische werken op. 

Bijvoorbeeld de foto van de band ‘Ficitionist’;  vijf jonge mannen.

 

Ook het portret van zijn ex-vriendin spreekt boekdelen.

 

Of een meer gelaagde foto van een homoman die ook mormoon is.

 

In een tijd waarin bijna iedereen een camera op zijn telefoon mee draag, waarin we in de vooravond van de google-glasses zitten, is het ook op een hoger niveau een interessant vraagstuk. Wat is de macht van de camera? En wat doet het met de verhouding tussen mensen?

Trevor is van plan z’n 150 portretten te maken in de aankomende jaren. Ik blijf hem volgen. Een overzichtstentoonstelling ter zijner tijd zou geweldig zijn.

Ook nieuwsgierig geworden? Kijk op http://www.trevorchristensen.com/#!/instagram of volg hem via Instragram: trevorchristenen.

-Lotte van Geijn