LOTTE’S BLIKVANGER #93

LOTTE’S BLIKVANGER #93

Week 14

April 2014

Dit is de drieënnegentigste column van Lotte’s blikvanger.

Een wekelijkse beschouwing over een (kunst)werk dat mijn blik ving.

Viviane Sassen

UMBRA

UMBRA is het Latijnse woord voor schaduw. Ik ben in het Nederlands Fotomuseum Rotterdam om een grote ruimtelijke installatie van te bezoeken van fotografe Viviane Sassen. Ze is nationaal en internationaal een van de meest toonaangevende fotografen van dit moment. Voor het Fotomuseum heeft ze nieuw werk gecombineerd met nog niet eerder tentoongestelde foto’s uit haar archief.

De tentoonstelling gaat voorbij aan de grenzen van de fotografie. Bij binnenkomst stap je regelrecht in een enorme ruimtelijke installatie waar foto’s wandgroot worden gebeamd. Het beeld glijdt langzaam van links naar rechts. De rechter wand is een spiegelwand waardoor een interessant spel ontstaat tussen de beelden en hun reflectie. Haar werk gaat over de kenmerken van het spel van schaduwen. Stap je de ruimte nu in dan kom je terecht in de baan van de beamer en je eigen schaduw wordt onderdeel van het werk.

     

Verder op in een kleine afgeslopen ruimte is een wit vierkant vlak op de muur te zien. Via audio hoor je een gedicht van Maria Barnas dat ze speciaal voor deze samenwerking heeft geschreven.

 

Als ik richting het vlak loop kom ik weer terecht in de straal van licht van een beamer, maar nu zijn het drie beamers naaste elkaar, met rood, groen en blauw licht. Als vanzelf vormen alle doorbroken lichtbundels een eigen schaduw net vanuit een ander perspectief. Het geeft een mooi beeld.

Viviane Sassen is mode- en autonoomfotograaf. In haar werk balanceert ze op de grens waar vorm en inhoud overgaan in abstractie. Het mensfiguur als klassiek thema; het lichaam en de pose, is een belangrijk thema in haar werk. Het spel tussen realisme en abstractie in de fotografie onderzoekt ze op een hele eigentijdse manier. Maar haar werk is ook erg poëtisch.

              

Een werk dat me aantrekt is een foto van een man die op de grond ligt op zijn linkerzij, we zien hem van achteren. Hij ligt onder een enorme cactusboom. Het is nacht, de camera moet hebben geflitst om de man zichtbaar te krijgen. Als ik met mijn neus op de foto ga staan zie ik dan Viviane met een zwarte pen een schaduw heeft getekend voor de man. Alsof de cactusboom een lichtbron is geweest en de liggende man vanaf de andere kant tegelijkertijd ook heeft belicht. Het is een raadselachtig beeld.

         

Waarom ligt die man daar? Onder aan de voet van de cactusboom staat een oranje-rood object. Ik associeer het met een camping butagas-flesje. De foto is onderdeel van een installatie die een hele reeks aan foto en fotocollages bevat. De titel is SOIL.


De man heeft blauwe slippers aan, zijn voetzolen worden een stukje zichtbaar en lijken bijna op te lichten. Zijn kraakwitte overhemd is in streng contrast met de getekende schaduw die bijna als een kleedje onder hem lijkt te liggen. Als een bescherming.

UMBRA: de schaduw staat vaak als metafoor voor de menselijke psyche; voor angsten en verlangens, maar ook fantasie en illusie spelen een intrigerende rol in het werk van Viviane Sassen.

De tentoonstelling is nog te bezoeken tot 1 juni 2014 in het Nederlands Fotomuseum Rotterdam.

-Lotte van Geijn