LOTTE’S BLIKVANGER #91

LOTTE’S BLIKVANGER #91

                 

Week 12

Maart 2014

Dit is de eenennegentigste column van Lotte’s blikvanger.

Een wekelijkse beschouwing over een (kunst)werk dat mijn blik ving.

EVERY LINE CAN BECOME A DIAMOND

Ik leerde deze week dat het toelaten van onmogelijke dromen beter voor je is dan bij voorbaat ze al te verdringen omdat ze toch niet realistisch zouden zijn. Er kwam een vreemd voorbeeld bij aan te pas. Van wie het afkomstig is moet ik helaas verschuldigd blijven, ik heb het niet onthouden. De beeldspraak des te meer. Een man zou het liefst een vrouw als een paard zien. Dat twee vrouwen een worden in de vorm van een paard. De ene voorovergebogen met haar kont naar achteren en dat haar bovenlijf dan overgaat in de tweede vrouw die dan net als een paard haar hoofd omhoog houdt met lange manen. Dit is natuurlijk een absoluut onmogelijk verlangen.
Wat wel mogelijk is is om een vrouw te vragen om hoge hakken aan te doen, zodat haar billen daarvan iets naar achter gaan staan: als dat van een paard. Of haar vragen haar haar lang te laten groeien en los te gooien.

Waar het voorbeeld op neerkomt is dat het toelaten van verlangens naar onmogelijke dingen vervolgens wel kan leiden tot gedeeltelijke haalbaarheid.

             

Het hebben van een groot landhuis met een mooi glooiend lap grond erbij is misschien niet realistisch. Maar als de eigenaresse een operazangeres is en de wereld rond reist en nooit tijd heeft om te wandelen en te genieten van haar prachtige land en jij en ik er toevallig langs rijden op een doorreis en besluiten even te stoppen. Een wandeling te maken, misschien onder een prachtige boom een kleedje uit te leggen om even te picknicken, wie heeft er dan het meest aan het landgoed?

Onvervulbare verlangens kunnen deels vervuld worden. Er zullen echter ook altijd weer nieuwe verlangens voor in de plaats komen, het is een onderdeel van de cyclus die ons voortdrijft dingen te ondernemen, dingen te doen en dingen te onderzoeken.

De vraag, wat als je drie wensen mocht doen, voor jezelf, wat zouden ze zijn, vind ik een lastige om te beantwoorden. Wat wil ik eigenlijk? Stel de vraag maar drie keer (hardop) aan jezelf (doe nu maar even) en probeer echt eerlijk te zijn. Nog niet zo makkelijk.

Ik zou graag een mooi, groot, licht, ruim, schoon, en vooral stil huis willen met een mooie tuin in de Oostelijke buurt van Amsterdam of misschien ergens in New York. Echter is het nu zaak om te kijken hoe ik mijn huidige situatie kan aanpassen dat die zo dicht mogelijk hierbij in de buurt kan komen.

Een andere droom is het maken van een tijdschrift, een magazine. En soms helpt het alleen al om de wens uit te spreken, want sinds een paar weken ben ik samen met Fay aan een wekelijkse brainstorm sessie begonnen. Het voelt als het natuurlijk gevolg  van verschillende dromen en verlangens die samenkomen. Zodoende ben ik mij aan het verdiepen in de wereld van het tijdschrift. Van de VPRO-gids, de VT-Wonen, tot JAN, tot het blad van de Albert Heijn en het kuntblad MetropolisM, ik verslind ze.

 En dan zijn er natuurlijk nog ontelbaar veel online platforms. Er is zoveel mogelijk, maar dat het een geprint tijdschrift zal worden dat je kunt vasthouden, ruiken, omslaan, uitknippen, ophangen of voor de kattenbak kunt gebruiken, daar zijn Fay en ik het over eens.

          

 Ik kan slecht tussen de lijntjes kleuren, of als ik in een hokje word geplaatst is mijn eerste natuur te kijken waar ik het anders kan doen. Ik zoek dan ook de grens waar het tijdschrift overgaat in een kunstboek en op die scheidslijn voel ik me het meest geïnspireerd. Fay doet momenteel ook haar afstudeerstage bij GUP-magazine. Een mooi blad over fotografie. Uit de stal van GUP is nu een nieuw blad ontstaan. 

Newdawn gratis tabloid voor hedendaagse Nederlandse fotografie. 

Het heeft een aangenaam formaat, ongeveer A-3 schat ik. Het is een fijn papier, een soort krantenpapier, maar doordat de kleuren sterk zijn afgedrukt, doen de kwaliteit van de foto’s er niet aan onder. Het bevat veel foto’s, mooi vormgegeven, met af en toe een klein stukje test ter achtergrond informatie over de fotograaf. Het middenblad beval een twee pagina vullende foto van een jongen drijvend op zijn rug in het water, zijn ogen dicht genietend van de zon. Prachtig. Het is een foto van Sara Mei Herman. Fijn is dat er in totaal zeven van haar foto’s samen zijn afgedrukt zodat de foto’s samen een verhaal kunnen vertellen. De middenpagina met de jongen zou ik zo er voorzichtig uit kunnen halen en opkunnen hangen. 

Er staat ook een interview in met Koos Breukel en een Photo Column. Het blad is ook online te bekijken via newdawnpaper.nl, maar ik raad aan het blad in fysieke vorm een keer met een kop thee lekker te bekijken.

Dromen en verlangens zijn er om je aan te zetten tot actie.

Soms lijken ze onrealistisch, maar als je er aan begint weet je niet waar je eindigt.

-Lotte van Geijn