1.24.2014

LOTTE’S BLIKVANGER #83

LOTTE’S BLIKVANGER #83
Week 4
Januari 2014

Dit is de drieëntachtigste column van Lotte’s blikvanger.
Een wekelijkse beschouwing over een (kunst)werk dat mijn blik ving.



Memento Watermeloen

A piece of watermelon
1986-2004
Skopje Macedonie

Passion, passion, love, love, dreams, friendship
Support, Damyan, love, love, real life
Real life, less passion, less love, less friendship,
Less us, more I and I.
Two parallel worlds, two parallel paths
Watermelon or just an illusion? Or both?
Parallel lines do not meet.
I’m fortunate to have Damyan, and to enjoy
Real watermelon in summer.
The illusion is gone.
Parallel lines do not meet.

Oude kerk Amsterdam
Museum of broken relationships
2014

Met een winterjas een fleecetrui, handschoenen en een muts aan, zie ik witte wolkjes als ik uitademen. Nee ik sta niet op een hoge berg met een snowboard onder mijn voeten, ik sta in de Oude Kerk in het hartje van Amsterdam. 'Memento' heet de tentoonstelling, latijn voor; 'herinner u'. Een expositie over het collectief geheugen met drie kunstprojecten.

Olinka Vištica en Dražen Grubiši

Een daarvan is het project Museum of Broken Relationships dat is ontstaan in Zagreb op inigatief van Olinka Vištica en Dražen Grubiši.

Het museum heeft zijn voorgangers gehad in onder andere Parijs, San Francisco, Buenos Aires en Berlijn. Nu is het de beurt aan Amsterdam.
Buurtbewoners, kerkgangers, betrokkenen en Amsterdammers zijn via een call for donations gevraagd een object naar de Oude Kerk te brengen waar een verhaal of herinnering aan zit over een verbroken relatie. Deze objecten en hun verhalen vormen de tentoonstelling. Het kunstwerk betrekt locale mensen bij het ontstaan ervan. Er ontstaat een bijzondere collectie van voorwerpen die symbool staan voor zeer persoonlijke verhalen over verloren liefdes. Tegelijkertijd zijn de objecten universeel doordat emoties universeel zijn.





Op het eerste gezicht gewone objecten als een handschoen, een T-shirt, een cd, een vrouwenschoen, een frisbee, een basgitaar, worden door de persoonlijke tekst ernaast waardevolle dingen.







fake watermelon
Tussen alle gewone voorwerpen ligt opeens een stuk watermeloen. Een stuk watermeloen, van een afstand
lijkt hij echt, en door de kou twijfel ik daar ook niet aan dat het een echt stuk fruit is, goed geconserveerd. Als ik dichterbij kom blijkt het een waar kunstwerk te zijn.
Als je een boom omzaagt, en vervolgens in plakjes zaagt, zaag je soms niet helemaal recht, dan ontstaan er halve maan plakjes.
Zet je die plakjes op hun schors kant, dan heeft het inderdaad de vorm van een stuk watermeloen.

Beschildert met groene verf wordt het schors vanzelf meloenschil en het hout met rood en zwarte stipjes, sappig vruchtvlees met harde pitjes. Een simpel mooi ding is het geworden. Het gedicht naast de fake watermelon is minder makkelijk te begrijpen. Lees het gedicht nog maar eens dat ik bovenaan deze tekst heb herhaald.


watermelon on the beach
De emoties van een gebroken liefde kent (bijna) iedereen. Het is bitter als een grapefruit, het is zwaar als een baksteen op de maag, het is zout van tranen, het is alsof en de lucht ijler is dan normaal.

Een watermeloen associeer ik met zomer, met zwoele avonden, met lekker zonder schoenen, met blote voeten in het zand, met de zon die de zee oranje kleurt. Misschien een mooi symbool voor de liefde.


Deze watermeloen is illusie geworden, deze watermeloen is hard als hout, uitgedroogd. Het gedicht lijkt te zeggen dat de liefde met Damyan is geworden tot een houten watermeloen, een gebroken relatie, maar er lijkt een omslag in het verhaal te zitten. I’m fortunate to have Damyan, and to enjoy real watermelon in summer. Dit suggereert dat ze wel nog samen zijn. Dat ze blij is dat ze hem nog heeft, maar dat ze in de zomermaanden een minnaar heeft die ze elk jaar bezoekt. Wellicht op een tropisch eiland aan de andere kant van de wereld. Een wereld waar de meloenen nog zoet zijn.  Of is het toch anders? Heeft ze hem geaccepteerd zoals hij is, is de illusie verdwenen.
Of zou Damyan het zoontje zijn wat toch is voort gekomen uit haar relatie, die nu helaas voorbij is.

Hoe je het werk ook interpreteert, lees of uitlegt, het mooie is dat je er zelf uithaalt wat je nodig hebt om te horen en zien. Zo is iedere communicatie misschien bij voorbaat wel een miscommunicatie en ligt daarin het moment om iets te kunnen leren over onszelf, door iets te leren over de ander.

Museum of Broken relationships, museum van de gebroken relaties.
Is het misschien net als dat een ingang tevens een uitgang kan zijn?
Net als de vraag: Komt bindingsangst voor uit de angst om verlaten te worden en durf je je niet te binden? Of ben je bang om verlaten te worden en bind je je daarom niet?
Is het niet net als dat iedere verbroken relatie een begin is van een nieuwe liefde.

-Lotte van Geijn  


1 opmerking:

  1. Ik wil deze gelegenheid gebruiken om de grote profeet te bedanken voor het terugbrengen van mijn huis toen ik leerde dat alle hoop verloren was. Mijn man vertrok naar een andere vrouw en ik ontmoette deze geweldige spreukonderlegger online en ik leg hem mijn situatie uit, na 2 dagen kwam mijn man terug naar mij en hij is nu zoals ik wil dat hij is. Je kunt contact opnemen met de priester voor elk soort spiritueel werk op (arenaofsolutions @ yahoo.com of whatsapp op +2348122910573)

    BeantwoordenVerwijderen