1.03.2014

LOTTE’S BLIKVANGER #80

LOTTE’S BLIKVANGER #80
Week 1
Januari 2014

Dit is de tachtigste column van Lotte’s blikvanger.
Een wekelijkse beschouwing over een (kunst)werk dat mijn blik ving.





Rib uit mijn lijf




Ik zet me schrap. Het moment dat mijn voeten van de grond komen hoor ik een innerlijke oorverdovende KNAKKKK. Vreemd genoeg voelde ik het onheil al aankomen, maar er was geen ontkomen aan. Het is oud en nieuw, niet mijn favoriete avond, maar ik sta op een gezellig kantoorfeestje te praten als ik opeens onderdeel wordt van een grote testosteron-test.

           
De Grote Vriendelijke Reus
Roald Dahl
De indrukwekkende, grote, mooie man tilt mij en een vriend, tegelijkertijd omhoog in een strakke omhelzing van zijn gespierde armen. Een omhelzing zoals van de Grote Vriendelijke Reus, maar dan van zijn knappe broer. Er zit werkelijk niks kwaads in deze prachtige jongen, in tegendeel; hij is een schat, maar helaas kent hij zijn eigen kracht niet. Of eigenlijk kent hij zijn eigen kracht maar al te goed, alleen besefte hij even niet dat ik geen zak aardappelen ben, maar een fragiel bovenlijf heb met dunne botjes als ribben. Deze omhelzing zal ik niet gauw vergeten. Iedere ademhaling herinnert mij nu, doormiddel van een fikse pijnscheut, aan deze omhelzing. Hij komt later naar me toe. Hij voelt zich schuldig. Ik kijk hem aan en volgens mij ziet hij nu wel dat ik geen zak aardappelen ben. De versiertruck : Zal ik je ribben even tellen? kende ik eerlijk gezegd nog niet. Maar ik kan je zeggen dat hij averechts werkt als je daarvoor net iemands rib hebt gebroken. (al dan niet expres natuurlijk).



       

Later blijkt ook mijn ouderejaarslot een rib uit mijn lijf te zijn. Ik mag van mezelf 1x per jaar een gokje wagen op 30 miljoen euro’s. Ik staar naar een verlicht schermpje van een smartphone in de donkere hoek achterin het kantoorpand. Het velletje papier met twee letters en de zes cijfers blijkt geen euro waard te zijn. 


We fantaseren later over een warm strand met hoge golven en een hangmat.




Ik zit tegenover de arts en vraag; 'Wat is die ‘Knak’ dan precies geweest?' Ze zucht en zegt; 'Tja je moest eens weten hoeveel verschillende knaks ik wel niet in mijn carrière heb gehoord van mensen.' Ik moet lachen. Er is ook niks moeilijkers dan uitleggen wat je van binnen voelt.

De arm die me omhelsde zag ik voor het eerst op het oud en nieuw feest van 2009-2010. Met een facinerend groot litteken. Het inspireerde me de eerste twee maanden van 2010. Fragmenten die diep verborgen zitten in de buik van mijn computer. De eerste regels zal ik vrijgeven, niet wetende dat ik drie jaar die arm weer zou tegenkomen.

Oud wordt nieuw

(Deel 1    31/12/2009 01/01/2010)

Het glazen plankje in de koelkast breekt
Chaos
Van flessen wijn
Whisky
                    en bier

jij ordent

Later werp ik
                        een blik 
                                       in de koel kast


prachtige stapelingen pilsjes

de overzichtelijke herhaling
kalmeert het esthetische oog


wit Hemd
mouwloos ontblote armen
de vrieskoud van buiten is opeens ver weg


litteken groot teken
een verhaal een verleden een context
de hitte ervan trekt aan
gevaar waar je naartoe word gezogen.



Bij een rib denk je natuurlijk meteen aan Adam en Eva. In het bijbelse verhaal schiep God Adam uit het stof der Aarde en later creerde hij Eva uit een rib van Adam. Het is is overigens niet zo dat mannen een rib minder hebben dan vrouwen. 

Cornelis Cornelisz van Haarlem
De zondeval
1592

In het Rijksmuseum hangt een schilderij van Cornelis Conrnelisz. van Haarlem; De zondeval uit 1592. 
Op het schiderij zijn Adam en Eva afgebeeld, de slang met het bovenlichaam van een mens verleidt hun de de appel van goed en kwaad te eten, die ze uiteindelijk uit het paradijs verdreef.
Ik kijk een tijdje naar het schilderij; 'Is het niet vreemd dat Adam en Eva navels hebben?' 


-Lotte van Geijn 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten