 |
| De koffielounge L.v.G. 2013 |
Week 34
September 2013
Dit is de drieënzestigste essay van Lotte’s blikvanger.
Een wekelijkse beschouwing over een (kunst)werk dat mijn
blik ving.
Collector
Het is alweer september, maar we blijven zo lang mogelijk de
overgang van de zomer naar de herfst ontkennen. Het weer werkt daar uitstekend
aan mee.
Ik zit in een koffielounge achter mijn laptop met een hele
hippe kop thee: uit een doordrukkannetje. Terwijl de zon stevig naar binnen
schijnt, mij doet verlangen naar verkoeling, naar koude ijsthee op een fijn
stand. Maar de schrijfplicht roept en houdt mij nu even binnen.
In de duinen bij Scheveningen bevindt zich een museum:
Beelden aan Zee. Een museum louter gericht op de driedimensionale beelden. Klinkt
als de perfecte combinatie van elementen; strand, zon, zee en beeldende kunst.
Toch bevind ik mij in het centrum van Amsterdam vlakbij het Centraal
Station. In de Openbare Bibliotheek is namelijk een klein deel van de collectie
als een dependance tentoongesteld in hun Expozaal.
Het mooiste kunstwerk staat meteen bij het begin van de exposities.
Het is gemaakt van kunststof;
schuimrubber en acrylverf en draagt de naam: 'Collector' gemaakt in 2003 door de Russische beeldhouwer Sergey Shekhovtsov.
Het betreft een bijzonder goed gemaakt beeld van een man zittend in een robuuste stoel. De man draagt een licht pak
met blauwe stropdas. Zijn schoen zijn klassieke lovers; enkel door een paar
zwarte lijnen acrylverf op het uitgesneden schuimrubber zeer doeltreffend
neergezet. Hij heeft losjes zijn linker onderbeen op zijn rechter knie gelegd.
Op de leuning staat een asbak met een uitgedrukte peuk.
 |
| Collector Sergey Shekhovtsov 2003 |
Alles uit hetzelfde materiaal, maar zijn haar lijkt zacht op
zijn hoofd te rusten en zijn schouders tegen de brede achterleuning. Zo
vanzelfsprekend dat het simpel lijkt, maar iedereen die weleens heeft geprobeerd
schuimrubber te snijden, te modeleren in een vorm, weet dat dit materiaal een
eigen leven leidt en weinig zin heeft te doen wat jij voor ogen had. Door de
zachte structuur van het schuimrubber deukt het in tijdens het snijden en veert
daarna terug in onmogelijke vormen.
De Collector. Is dit beeld een portret van de stichter van
het museum: Theo Scholten? Die samen met zijn vrouw Lida in 1994 besloot hun
privé collectie tot museum te maken.
 |
| Collector Sergey Shekhovtsov 2003 |
De thee is ondertussen lauw geworden en de airco doet zijn
best, maar de koffielouche koelt niet echt af.
Ik kijk naar een gedetailleerde kaart met links een grote
driehoek genaamd: NOORDZEE. Strand is geel en kleine vlakjes groen verwijzen
naar de bebossing en de grijze blokjes naar bebouwing. Een fietsroute is uitgestippeld
met een blauwe lijn voor de lange route en een rode voor de kortere. Vanaf
Station Den Haag begint de tocht bij Lange Voorhouten, daar is nog tot 8
september het deel van de expositie Russia XXL te zien. Hedendaagse beeldhouwkunst
uit Rusland van 1989 tot nu. Vervolgens fiets je in de richting van de kust, in
de duinen ligt het Museum Beelden Aan Zee, daar is nog tot 27 oktober de expositie
te bezichtingen. Onderweg wordt er nog aangeraden het bijzondere krentenbrood te
proberen: de Haagsche kakkers van Bakkerij Hessing.
Het museum Beelden aan Zee krijgt een nieuwe collectie: een
gipsotheek. Een grote verzameling van gipsen modellen, voorstudies van
kunstwerken. Een selectie staat nu in de vitrine tentoongesteld in de openbare bibliotheek. Een bijzondere
verzameling. Een aantal voorstudies van de Dokwerker en zes ontwerpen voor het
Multatuli-monument voor Amsterdam uit 1965 van Cor Hund. Binnenkort zal deze
collectie permanent tentoongesteld worden in een ruimte die dan ook als
werkatelier geschikt zal zijn. Er zal een educatief programma voor scholieren,
kunstgeschiedenis en academiestudenten komen. Op deze manier worden de
voorstudies niet enkel om te bewonderen, maar ook een aanleiding om opnieuw de
beeldhouwkunst te bevragen.
Dorus Rijkes 2003/2004 gemaakt door Emo Verkerk kijkt met
zijn robuuste houten gezicht naar de horizon.
Zijn metalen zuidwester tooit
zijn hoofd. Hij is hier in de stadse bibliotheek niet op zijn plek, maar hij
nodigt ons wel uit met hem mee te gaan naar zijn wereld, naar de kust waar het
land en het water elkaar omhelzen.
 |
| Dorus Rijkes Emo Verkerk 2003/2004 |
Of de schuimrubber man; de Collector het portret is van de
stichter het museum weet ik niet. De tijd vliegt en de toegang tot het internet
in deze koffielouche is verlopen. Ik word geacht een nieuwe consumptie te
nuttigen om een toegangscode te krijgen tot het internet.
Terwijl ik me probeer te verdiepen in de zware geschiedenis
van de Russische beeldhouwkunst heb ik ondertussen een verfrissende limonade met
ijsklontjes gehaald en een internettoeganscode meegekregen. In de expostie
Russia XXL is de nieuwe generatie beelhouwers te zien die in een snel tempo een
innerlijke cultuuromslag heeft verwezelijkt. Veel kunstwerken geven een
vrolijke, ironische knipoog naar het communistische verleden.
Ik kom er niet achter wie de Collector is. Wel is het beeld in 2011 voor tweeduizend euro geveild ter sponsering van het museum. Voor dit bedrag mocht de bieder het kunstwerk een jaar lang thuis neerzetten. Een bruikleenveiling.
Ik zit hier al te lang, iedereen om me heen is al vertrokken. Het is nog even zomer. Laten we de neerslachtigheid van de herst nog even bezweren met een Russische knipoog en een zeeduik.
-Lotte van Geijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten