 |
| Zandvoort 2013 L.v.G. |
Week 28
Juli 2013
Dit is de zevenenvijftigste column van Lotte’s blikvanger.
Een wekelijkse recensie over een werk dat mijn blik ving.
Elkaars muze
'Zijn jullie elkaars muze?' vraagt de mooie adonis aan ons.
‘Herken je me?’ vraagt ze verbaast.
Alsof ik iets gezien heb wat haar niet opgevallen is. De
fotograaf en haar lover Tim Hillege staat ernaast.
Het stadsstrandje van café, club en expositieruimte Roest in
Amsterdam zit vol. Het is eind van de middag, maar de DJ draait alsof hij op
het hoogtepunt van de nacht terecht gekomen is. Ik haal een koffie met
ijsklontjes.
‘Neeeehee.
Dat zou ik wel leuk vinden.’
‘Ja dat was leuk geweest.’
Antwoorden we op de muzevraag aan ons beide.
Maar zo simpel ligt het niet. Als ik jou muze ben, ben jij
niet per definitie de mijne.
Als jij mijn muze bent, ben ik niet perse de jouwe. Misschien is een wedezijdse muzeschap onmogelijk of in iedergeval zeer zeldzaam.
Antwerpen. Het is de laatste dag van april.
Haar portret vind ik in alle kamers.
In de huiskamer hangen
collageachtige foto’s van jou. In de slaapkamer draag je een bloem in je haar
op een dromerig schilderij en spreken de geschilderde woorden me steeds aan Ma Femme. De titel: My wife. In de keuken sta ik te koken onder jou naakt-tekening terwijl je je bevredigd. De titel: Obsessie.
En je kijkt me elke keer zwoel
aan van onder een buitendouche in de jungle als ik de trap op loop.
Ik open de agenda op het kastje, dat had ik misschien beter niet kunnen doen. Voyeurisme overvalt me,
maar online vind ik Dagboek noties
op de website van de schilder en blijf ik kijken naar een werk met de zorgvuldig
geschreven woorden met blauwe viltstift: IK WIL NEUKEN.
Ann is zeker weten Bas zijn muze.
‘Ik zou wel iemands muze willen zijn.’ zegt een lieve
vriendin opeens.
Wat is de definitie van de
muze?
De muze is de inspiratie.
De muze is de beschermgodin van kunsten en wetenschap.
Het blijft een grappig gebouwtje waarin café Roest huisvest. We
zijn verplaatst naar de schaduw, maar besluiten even binnen kijken te gaan
kijken. ‘Kijk je kunt al een foto van buitenaf zien.’ zeg je. De foto is zo
gepositioneerd dat hij precies door het raam te zien is. Vrouwelijk portret. Ze
kijkt je niet aan. Haar gezicht is in perfecte symmetrie.
Closer to You is de
titel van een serie van 200 tekeningen en schilderijen van Floor Claus: muze
van schilder Jasper Krabbé. Zij is cosmetisch arts en hij is dus zeker niet
haar muze, maar het is ook niet altijd leuk om iemands muze te zijn. ‘Wanneer is het nou een keer klaar, want ik had het wel een beetje
gehad met poseren.’
Jasper; ‘Ik heb geprobeerd een klassieke geven naar het
nu te trekken, het klassiek thema de muze.
De muze is vaak een vrouw die mannelijke kunstenaar inspireert,
het is ook weleens andersom geweest, maar niet zo vaak.'
Hij maakt een knijpende beweging in de lucht met zijn
handen. ‘Dat ik haar nooit echt kon grijpen, kon vastpakken. Je wilt iemands ziel vinden
en vangen.’
Een enkel beeld is volgens hem niet genoeg in deze tijd, als wanneer je op
een term zoekt in Google Search. Er komt een reeks van dezelfde antwoorden uit, maar steeds vanuit verschillende optieken.
'Is Floor niet te mooi?'
'Dat werkt eigenlijk vreselijk tegen haar. Af en toe moet je dat natuurlijk recht
doen, maar de uitdaging is om een echt mens te laten. Zoals ze is in de
alledaagse dingen.'
Of de naakte Floor in
verlegenheid wordt gebracht? 'Nee geen
verlegenheid.' zegt ze, 'Wij zijn samen. Ik ben het ook niet, het is afbeelding van mij, zijn visie.'
Jasper: 'De echte identiteit van de ziel is zo divers.'
De foto serie die fotograaf Tim Hillege laat zien in cafe
Roest is divers. Portet, landschap, detail foto's volgen elkaar rap op. Dat vind ik jammer. Ik zou ontzettend graag alleen zijn foto’s van zijn
muze zien. Misschien zou hij een voorbeeld kunnen nemen aan Jasper Krabbé. Echt proberen om Closer to her, Closer to his muze te komen. Want ook zij is
eigenlijk te mooi, maar misschien fascinerend genoeg om haar dagelijkse en menselijke
kant te laten zien. Als in close up, als in landschap, als in ieder detail.
Zoals Bas Teeken het prachtig verwoord op zijn website:
So you
love me/ totally
Wie mijn inspiratie,
Wie mijn beschermgod(in)
Wie mijn muze is,
is een open boek dat nog gelezen moet worden.
Wie mijn beschermgod(in)
Wie mijn muze is,
is een open boek dat nog gelezen moet worden.
-Lotte van Geijn
 |
| Floor http://www.jasperkrabbe.com/ |
 |
| Annika http://thillege.com/ |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten