LOTTE’S BLIKVANGER #51

IJkpunt 2007
 Tracy Emin
52nd International Venice Bienale,
UK Pavilion 2007
L.v.G. 

LOTTE’S BLIKVANGER #51

Week 23

Juni 2013

Dit is de eenenvijftigste column van Lotte’s blikvanger.

Een wekelijkse recensie over een werk dat mijn blik ving.

Ik ben gedeeltelijk de verkeerde weg in geslagen. Of misschien heb ik gewoon teveel concessies gedaan. Me teveel laten afleiden. Dat is niet meer dan menselijk, maar ik ervaar een diepe teleurstelling gevolgd door een opluchting. Trouw blijven aan jezelf en je eigen weg volgen klinkt zo simpel maar dat is het in de praktijk niet. Aan het eind van mijn 3^e jaar en het grootste gedeelde van mijn afstudeerjaar zat ik op het juiste spoor. Installaties, Ik maak installaties. Binnensmonds vloek ik, nee hardop galmt mijn stem door de ruimte: F*CK! Nee ik ga me er zeker niet voor verexcuseren. Het is soms hard nodig. Mijn laatste exposities kreeg veelvuldig de kritiek dat het zo divers is, alsof ik nog zoekende ben naar mijn vorm. Nee. Ik maak installaties. Het lastige is dat die meer ruimte vragen dan enkel de verticale muren. De verschillende objecten verworden gezamenlijk tot een geheel, ze gaan een dialoog aan met elkaar en blijven eigen werken. Een dialoog die ze aan gaan met elkaar, maar ook met de ruimte die ze tijdelijk bewonen.
Mijn sleutelwerk tot nu toe draagt de titel ‘Sound of ventilation.’ De verstilling die de objecten met zich mee brachten versterkte het omgevingsgeluid. In dit geval de luchtventilatie. Die verstilling is prachtig.
Ik haal de zeilen naar beneden om tot een koerswijziging te kunnen komen.

Ik bezocht de Biënnale van Venetië in 2007. Iedereen heeft zijn eigen geschiedenis. Ik noem de mijne een kunstgeschiedenis. De meeste ijkpunten in mijn leven zijn geziene kunstwerken, bezochte exposities of openingen en de maak processen van kunstwerken. Zij zijn de kapstok van mijn geheugen. Venetië was mega intens en bijzonder, maar nu pas besef ik me hoeveel kunst ik toen heb gezien en hoe groot dit evenement als kunstmanifestatie eigenlijk is. 

Deze zomer is er 55th International Art Exhibition La Biennale di Venezia. En in het Nederlandse paviljoen is het werk van Mark Manders te zien. Een installatie. (f*ck!) Zo ontroerend. Gelukkig bestaat het vak kunstenaar, denk ik wanneer ik meerdere interviews met deze man zie. Hij pas geen andere jas .En ik lees: 'MoMA heeft werk Mark Manders aangekocht.'

M.M. in het M.M.

Working Table, een bijna vier meter hoog werk wat hij speciaal maakte voor Venetië. De schaal verrast me. Een rede om hem in het echt te gaan bekijken in Venetië of in de toekomst in het MoMa.

Vraag me niet hoe, maar ik ben op het spoor terecht gekomen van David Jablonowski. Hij maakt installaties (f*ck!), ofwel met het mooie woord assemblages : samenvoegen van 3D objecten tot een nieuw beeld.

 Hier stopt mijn column wat abrupt, maar ik heb opeens werk te doen, werk te maken. De zeilen worden weer gehesen.

-Lotte van Geijn

Mark Manders http://www.markmanders.org/
David Jablonowski http://www.fonswelters.nl/artist/david_jablonowski/#images/_dsc1271

IJkpunt 2009 (sleutelwerk) installatie 'Sound of ventilation ' 

Sound of ventilation
installatie Den Bosch
2009
L.v.G.