_______Lotte van Geijn_______: LOTTE’S BLIKVANGER #50

Oerol 2007
L.v.G.
2013

LOTTE’S BLIKVANGER #50

Week 22

Juni 2013

Dit is de vijftigste column van Lotte’s blikvanger.

Een wekelijkse recensie over een werk dat mijn blik ving.

Over twee weken barst het Oerol Festival op Terschelling weer los.

Zes jaar geleden, in het begin van 2007, ging mijn relatie uit. Ik was daar best wel kapot van. Daardoor lagen mijn zomerplannen opeens in duigen. Op een ordinair koude winterdag besloot ik achter de computer te kruipen met toen nog zeer sloom internet. Ik zou die zomer een wereldreis maken, maar wel een wereldreis door eigen land. Omdat ik dol ben op de kust, op de Noordzee en haar duinen, kwam ik al snel terecht op onze eilanden. Bij toeval stuitte ik op het Oerol Festival op Terschelling. Ik had er nog nooit van gehoord, maar het klonk als een sprookje voor mij geschreven. Ik begon er enthousiast over te vertellen aan mijn ouders die het opeens bleken te kennen. Nee, ze waren er nooit geweest maar het was een fenomeen. Ik besloot me aan te melden als vrijwilliger.

In mijn uppie, zonder iemand te kennen die erheen ging, vertrok ik in begin juni met een backpack, een tentje en een steen in mijn maag richting Harlingen. Daar waar ik de boot nam naar het eiland. Ik had besloten eerder te gaan om mee te helpen met het opbouwen. Het werd een onvergetelijke reis. Een onbeschrijfbare ervaring, maar ik zal proberen hier een indruk te geven.

Ik fietste met mijn backpack op mijn rug naar het vrijwilligers-informatie-centrumpje. In Midsland, Westerkeyn was nog niet open. Ik wist toen nog niet dat de camping normaliter je tas vervoert. Daar waren al wat mensen bordjes aan het schilderen. Een zeer hartelijk welkom. Je bent meteen een insider. Het Oerolgevoel verlaat je dan niet meer.

Appelhof, wrakkenmuseum, jutterbitter, one for the road, westerkeyn, de grote stoel, de lichtgevende tentjes; geroesemoes in de oase, het heartbreak hotel, het strand, het meer in het nachtelijk maanlicht, pondkoek, het honk, regen-zonneschijn-wind-water, fietsen, muziek in de vijfpoort en zo nog vele enkel hoogte punten.

Het mooie als je komt tijdens de opbouw is dat je naar de try-outs mag. Een heel klein gezelschap dat heeft meegeholpen mag komen kijken. Ik herinner me een enorme tent midden in de duinen ver voorbij het Hoornsebos. Een vrouw, een paard: een echte Centaure! Overal zijn er ontdekkingen; om iedere hoek staat een nieuw avontuur, achter elke boom kan een sprookje op duiken. Ik heb me er zo vrij gevoeld, zo gelukkig.
Wat onuitwisbare indruk op me maakte waren de glazen schelpen op het strand. Grote glazen schelpen zo uit zee aangespoeld. Ik legde mijn oor er tegenaan; en hoorde een prachtig verhaal, een gedicht, flarden van muziek.

‘Wat zou het mooi zijn als de oude wijze zee ons verhalen kon vertellen over de relativiteit van onze menselijke acties, de drijfveren van geluk en het belang van vertrouwen, hoop en kwetsbaarheid’. -Slem

Het was de meest ontroerende tijd en reis van mijn leven. Ik had heimwee toen ik terug kwam. Ik zocht het gelukzalige gevoel, maar in het gewone dagelijks leven was het ver te zoeken. Het jaar daarop ging ik weer. Helaas, een totale deceptie. Na een paar dagen werd ik ziek en ging in teleurgesteld naar huis. Ondanks dat ik weer prachtige dingen had gezien kon ik me er niet overheen zetten dat de sublieme ervaring, de naïeve ik die zich helemaal had laten meevoeren in de wereld van Oerol, dat die ik er niet meer was.

Afgelopen week zat ik in de trein terug van Utrecht naar Amsterdam. Ik luisterende muziek en realiseerde me dat alles altijd nieuw is. Iedere volgende stap, iedere ontmoeting, iedere handeling is een eerste keer. Ik word daar soms zo moe van. Alles is zo spannend. Het is altijd een repetitie, een try-out. Nooit komen we tot het punt dat we de voorstelling vlekkeloos kunnen spelen. Dat is natuurlijk ook het mooie en boeiende van het leven. Daarom is iedere dag weer een belevenis.
Toch was de eerste keer Oerol er een die nooit meer zal worden overtroffen. Ik zie mezelf nu terug en ben blij dat ik toen niet wist wat zou komen gaan.

Men zei dat het met Oerol niet zo zou gaan; dat alleen de eerste keer echt bijzonder is. Maar toen ik een tweede keer ging was dat de eerste keer dat ik een tweede keer ging en bleek die bewering niet voor mij op te gaan.

Ik ben na zes jaar iemand anders. Naar Oerol gaan zou weer een mooie belevenis kunnen zijn, maar nooit meer het sprookje van mijn eerste wereldreis.

Dit jaar presenteert Slem: Pannenland. Het is even doortrappen, met meestal tegenwind, maar het is waarschijnlijk weer een geweldige ervaring! En daarna lekker opwarmen in het Heartbreak Hotel met een warme chocomel met jutter en slagroom!

-Lotte van Geijn

Slem: Zomersprookjes - de Nederlandse kust 2007 http://www.slem.org/projecten/zomersprookjes/introductie/

Slem: Pannenland – Oerol 2013

http://www.slem.org/projecten/pannenland/introductie/