2.22.2013

LOTTE’S BLIKVANGER #35



LOTTE’S BLIKVANGER #35
Week 8
Februari 2013









Dit is vijfendertigste column van Lotte’s blikvanger.
Een wekelijkse recensie over een werk dat mijn blik ving.

Lotte's vinger
foto van: facebook Ai Weiei Never Sorry:
Change Stoodt -so meta!
20-02-2013 


"I think there is a responsibility for any artist to protect freedom of expression." 
  Ai Weiwei, BBC Radio 1 in 2011

Afgelopen week keek ik met grote bewondering naar de documentaire; AI WEIEI  Never Sorry.De debuutfilm van Alison Klayman, journasliste en filmmaker,geboren in Philadelphia, woonachtend in Beijing. 
Zij volgde van 2008 tot 2010 de Chinese kunstenaar en politiek activist Ai Weiwei.
Ai Weiwei is momenteel de meest bekende internationale kunstenaar uit China en tegelijkertijd de persoon die zich het meest uitspreekt tegen het regime in zijn eigen land.
Via kunst en sociale media gaat hij tegenin de strenge censuur en wetgeving in China. Dit niet zonder gevolgen. Zijn blog werd geblokkeerd door de Chinese autoriteiten. Hij werd midden in de nacht van zijn bed gelicht en in elkaar geslagen, wat hem bijna fataal zou worden. Zijn nieuwe atelier lieten ze met bulldozers vernietigd en hij werd in geheime detentie gehouden voor 81 dagen: officieel voor belastingontduiking, onofficieel vanwege zijn kritiek op de overheid.
Door middel van sociale media inspireert hij mensen over de hele wereld en doet de grenzen tussen kunst en politiek vervagen.
Ik ben geen fan van twitter. Ik blijf er op grote afstand van. Vind het oppervlakkig gekwebbel over niks, maar de toepassing die ik hier zag veranderde mijn blik. Vanuit een land zonder vrijheid van meningsuiting is het een geweldig wapen. Dat is niet te onderschatten.
Afgelopen International Film Festival Rotterdam zat hij in de jury van de Hivos Tiger Awards. Helaas kon hij niet aanwezig zijn in Rotterdam, omdat de Chinese overheid hem zijn paspoort niet terug wil geven. Daarom communiceerde hij vanuit Beijing met de andere juryleden via skype.
Het mooie aan de documentaire is hoe het de context laat zien.
Zijn beroemde vader de schrijver, schilder en dichter Ai Qing, die in 1958 lid van de The Anti-Rightist Movement  voor het eerst wordt verbannen naar een werkkamp onder Mao Zedong om hem de mond te snoeren.
En later in de film  als je Ai Weiei ziet staan met zijn zoontje van 1,5 jaar  in zijn kunstwerk in 2010 in Tate Modern Turbine Hall in Londen, Sunflower Seeds, honderd miljoen porseleine handgeschilderde  'zonnebloem-zaadjes'.

Hij studeert aan filmacademie in Peking en vertrekt begin jaren tachtig naar New York. Hij besluit na tien jaar terug te gaan om voor zijn zieke vader te zorgen, maar dat is niet de enige reden. Niet, zoals veel andere Chinese kunstenaars, blijft hij in het vrije New York. Hij maakt de bewuste keuze om terug te gaan en zijn verantwoording te nemen als kunstenaar.

''I don’t want the next generation to fight the same fight as I did.''
   Ai Weiwei in Never sorry 2012  

De kracht van de herhaling. Zijn tweets worden onmiddellijk gereetweet en zijn foto's via facebook weer opnieuw herhaald en herhaald. (zie bovenaan;  Lotte's vinger foto van: facebook Ai Weiei Never Sorry: Change Stoodt -so meta20-02-2013)
En zo bereikt hij ongelooflijk veel mensen.
Hoe een vlindervleugelslag een orkaan kan veroorzaken.
Daarom bij deze.
Don't forget to play with the one you love today. 
Happy Valentine's Day from Ai Weiwei.

instagram.com/aiww

Geen opmerkingen:

Een reactie posten