LOTTE’S BLIKVANGER #27

LOTTE’S BLIKVANGER #27

Week 51

December 2012

 

Dit is de zevenentwintigste column van Lotte’s blikvanger.

Een wekelijkse recensie over een werk dat mijn blik ving.

Het einde van  het jaar nadert steeds sneller dichterbij. De kerst is overleefd en nu dient zich het volgende probleem alweer aan. Oud en nieuw. Er is geen ontkomen aan. Spontane acties op de avond zelf zijn naar ervaring geen goed plan. Geen plan is geen plan. Dus ver van te voren geef ik een voorzet en uiteindelijk gaat de bal hard de goal in.

Ik heb het internet afgestruind naar de eventuele opties. Wat me hierbij vooral opviel waren de mooie affiches. Het affiche suggereert een uitmuntend feest. Ieder jaar trap ik er weer in. Ze suggereren een piratenverkleedfestijn, een glitterpary of een manenschijndansje en ieder jaar zie ik mezelf weer naar huis fietsen, glasontwijkend en schrikkend van de harde laatste rotjes die afgaan.

De ene helft werd halverwege kotsend ziek en de andere helft had geen kaartje voor het feestje. We proberen elkaar eindeloos te bereiken en het gevoel zij-zijn-op-een-feestje-wat-wel-leuk-is is hardnekkig.

 Kortom; ik ben teleurgesteld. De gekleurde en uitbundige posters bezorgde me torenhoge verwachtingen die weer niet ingelost zijn.
De volgende ochtend/middag zit ik op de bank naar het schanskispringen te kijken en kan ik wel weer een beetje om mezelf lachen. De opluchting is groter dan de teleurstelling en het nieuw jaar kan alleen maar beter worden dan de afgelopen nacht.  

Toch is er weer in mij een hoopvolle verwachting gewekt. De poster van hard/hoofd & Kriterion is de veroorzaker. Een tekening met potlood van een grizzlybeer die uit een soort kruising tussen een varkentje en een hertje tevoorschijn komt. Zijn tekst ballonnetje zegt FEEST. Een groene zon met stralen komt achter hem op. Oud & hard, staat er staat er onder. Een iets wat onduidelijke boodschap. Oud en hard. Ik word oud en het leven gaat hard, is alles wat ik ervan kan maken.

Het zou ook zomaar kunnen dat het huisfeest het eindstation van de avond zal worden. Dat ik nooit de groene zon van de poster zal zien opkomen in Kriterion. Dan blijft de poster zijn illusie behouden. Dan blijft het altijd een wat-als-feest. En kan het dus ook nooit tegenvallen. Dit is niet de instelling voor het komende jaar. Liever oud en hard tegen de werkelijkheid aangelopen dan de nooit beleefde illusie hoog houden.

We laten oud achter ons en we gaan er hard op vooruit.

Als het toch weer dezelfde teleurstellende nacht wordt, kijk ik alvast uit naar de zal-deze-dan-HARD-onderuit-gaan?-momentjes bij de uitzending vanuit Garmisch-Partenkirchen.

Als alles dan toch weer goed gaat ben ik niet teleurgesteld, maar haal ik opgelucht adem.

-Lotte van Geijn

p.s. Om twaalf uur gaan alle blikken de lucht in.