LOTTE’S BLIKVANGER #26

LOTTE’S BLIKVANGER #26

Week 50

18 December 2012

Dit is de zesentwintigste  column van Lotte’s blikvanger.

Een wekelijkse recensie over een werk dat mijn blik ving.

 In de Toolbox zat onder andere een kleurenstaal van blauw. Een waaier blauwtinten. Dit was een van de elementen die de kunstenaars/vormgevers zouden gebruiken als inspiratie om een nieuw werk te maken. Werk dat samen zou komen tijdens de eerste opening van Begane Grond. Een opening die een verademing werd. Een opening die niet het galeriegehalte kijk-mij-met-mijn-bubbles en mijn-rode-lippenstift op-te-hoge-hakken hier eens formeel zijn en netwerken maar eigenlijk voel ik me te goed voor iedereen die hier rondloopt. Nee dit werd een echt bijzonder feestje. Een gemengd publiek in de eerste uren van jong en oud. Gemoedelijk kijkend, lachend, pratend. Uit alle grote steden van Nederland komen aanwaaien.

In Pavlov keek ik naar een aflevering met de Russische Victoria Koblenco. Wel bekend als actrice en presentatrice. Zij kwam op haar dertiende pas naar Nederland en bleek een talenknobbel te hebben. In deze aflevering doe ze op een gegeven moment een test met de kleur blauw.

Ze krijgt drie gekleurde vlakjes te zien. Een boven en twee eronder in verschillende tinten blauw. Het idee erachter is het feit dat de Russische taal twee aparte woorden heeft voor de kleur blauw. Lichtblauw  is fonetisch “goluboy”, en donkerblauw klinkt ongeveer als ‘siniy”.

Er bestaat geen overkoepeld woord blauw.

Een onderzoek naar taalperceptie. Beïnvloed haar taal-achtergrond hoe zij de kleuren waarneemt? Een van de twee vierkantjes heeft dezelfde kleur als de bovenste en ze wordt verzocht de juiste aan te wijzen.

 Zal haar Russische achtergrond bepalend zijn voor hoe zij naar de wereld kijkt?

Net als aandacht en verwachting van wat we gaan zien is taal ook een factor die ons beïnvloed. Een blauwe stoel is voor ons gewoon blauw terwijl Victoria wordt gedwongen een nuancering en een keuze te maken door dit onderscheid in de taal.

Bij binnenkomst krijg is een rond plantenspuitje in mijn hand gedrukt. Drie androgyne personen kijken me aan. Ze zijn in gebroke-witte kleding gehuld. Hun lippen en oogschaduw in variërende tinten blauw. Ik mag spuiten. Blauwe nevel belandt op hun tweede huid. Het is een performance op de Begane Grond nacht van Best Withet. Hij heeft zelf een blauwe pony. De nimfen wanen zich door het feestende publiek. Prachtig. Alleen door hun fragiele lijfjes stralen ze geen enkel vorm van sexappeal uit.

Dat brengt mij echter bij een tentoonstelling die je niet mag missen. Huis Marseille, museum voor fotografie. Viviane Sassen. Tussen mode en fotografie. Installatie en collage. Het lichaam en de omgeving. Vanaf de eerste foto die ik zie, staart een blauwe tepel me aan. Het is een donkere foto, enkel het middenlijf van een vrouw. Geen hoofd, geen benen,geen handen. Schaduw. Een lichtval op de ronde borst met de blauwe tepel. Blue nipple. Double 2010. The blue nipple.. is ze goluboy of siniy? Wie het weet mag het zeggen.
-Lotte van Geijn

COLOR+SHAPE=TASTE
2011
L.v.G

COLOR+SHAPE=TASTE
2011
L.v.G

COLOR+SHAPE=TASTE
2011
L.v.G

COLOR+SHAPE=TASTE
2011
L.v.G

COLOR+SHAPE=TASTE
2011
L.v.G