10.12.2012

LOTTE’S BLIKVANGER #16


LOTTE’S BLIKVANGER #16







Week 41
Maandag 8 oktober  2012                                    
                                                                             
Dit is de zestiende column van Lotte’s blikvanger.
Een wekelijkse recensie over een werk dat mijn blik ving.
                         


Ik schreef een stuk over een ingewikkelde expositie die ik die weekend bezocht. Het beviel me niet. Ik laat het jargon en de moeilijke teksten in mijn computer staan en schrijf nu een #16  2.0.
Het is Kinderboekenweek met als thema Hallo Wereld. Vroeger op basisschool was dit het hoogtepunt van het jaar. Wij mochten iets maken voor in de etalage van de boekwinkel Het Pantheon in de Nieuwmarkt-buurt. Iets wat tot mijn kinderlijke verbeelding sprak, maar helaas nooit werd zoals ik het in gedachte had.  
Twintig jaar later krijg ik het vertrouwen om een etalage in te richten. Een kinderdroom die uitkomt alleen mag ik het nu helemaal zelf doen.
Na honderd en een ideeën, een illegale klimtocht door  Amsterdam-Oost; om uitgebloeide bloemen van de berenklauw te bemachtigen, een rondje stad om etalages te spotten: helaas doldwaze dagen en geelplakplastic  een hoop treurigheid en inspiratieloosheid. Het was eindelijk de heugelijke dag.
Ik lap de ruit. Ik verwijder alle objecten.  Ik struin door het winkeltje opzoek naar dingen die samen kunnen komen.
Een stapel-vaas van (ik-weet-het-bijna-zeker) Norman Trapman, de opgezette meeuw van mijzelf (geweldig verhaal), de distels; grijsblauw van de Albert Cuypmarkt,
de mini mondharmonicaatjes met hun gouden koortjes, de deurknopjes met wit en delfts-blauw en een eigenwijze donder rode, het hardblauwe vest en de geweldige Tadei-tassen: grijsblauw, gebroken wit en een licht bruine en de lichtbruine boekjes (betere benaming van de kleur is camel).
 Alle onderdelen beginnen samen te vallen en een geheel plaatje te vormen.
Iemand haalt de boekjes overhoop en koopt er drie. Een schuine stapel witte porseleinen bekers vraag om een laatste element. Een zogeheten blikvanger. Opeens weet ik het. De oorbellen met witte rondjes waarop een tekening staat een anatomisch getekend hart. Het plaatje is compleet. De etalage is af.
 Een paar uur later loop er een vrouw binnen, ze vraagt me naar de oorbellen. Ze pakt haar telefoon en druk me een foto onder de neus. Een lachende baby kijkt me aan. Bijna zijn hele ontblote bovenlijfje is een litteken. Hij was drie weken toen kreeg hij een nieuw hart. Toen hij dertien was stierf hij, niet vanwege dat hart, maar hij zei: ‘Mama geniet van het leven.’. Na een dag in het ziekenhuis overleed hij op zijn dertiende aan een virus. Sindsdien reist deze Canadese mama de wereld rond. Op haar rugzak zit een klein zonnepaneeltje. De oorbellen gingen daarin. Als twee reserve harten. 
De etalage is geslaagd. Hallo Wereld.

-Lotte van Geijn

Geen opmerkingen:

Een reactie posten