10.24.2014

LOTTE’S BLIKVANGER #122


LOTTE’S BLIKVANGER #122
Week 43
Oktober 2014

Dit is de honderd en tweeëntwintigste column van Lotte’s blikvanger.
Een wekelijkse beschouwing over een kunstwerk dat mijn blik ving.










Solid Light Films \ (Massief Licht Films)

Anthony McCall is een Brits geboren Amerikaanse kunstenaar die zich in zijn carrière heeft gespecialiseerd in het grensgebied tussen film, projecties en beeldende installaties. Ook was performance een onderdeel van zijn werk in zijn beginperiode. In 1973 verhuisde hij naar New York en de eerste vorm van zijn ‘Solid films’ begon met het werk; ‘ Line Describing a Cone’ (De lijn die een kegel beschrijft). Het werk is een onderzoek naar de sculpturale mogelijkheden van het geprojecteerde licht. Eind jaren ’70 trok hij zich terug uit de kunstwereld om twintig jaar later zijn onderzoek weer op te pakken, maar nu niet door middel van dia-projecties en 16mm film, maar door het gebruik van de ondertussen ontwikkelde techniek van digitale projectors en beamers.

Zijn eerste solotentoonstelling in Nederland is nu te zien in het Eye Filmmuseum in Amsterdam. In het ontwerp van architecten Elke Delugan-Meissl en Roman Delugan is naast de aangename bioscoopzalen en het café met uitzicht op het water, ook in het hart van het gebouw een ruime ruimte voor tentoonstellingen.  

Het eerste gedeelte is zoals in een white cube. Witte muren en heldere spots die de tekeningen uitlichten. Het zijn tekeningen met als uitgangspunt het architecturale jargon in combinatie met een filmscript in kleine tekeningetjes die de verloop van tijd en verandering laten zien. Ik ben aangenaam verrast niet in de laatste plaats door zijn titels.

Five Minutes of Pure Sculpture 

Between You and I 

Crossing the Hudson 
(August 30, the 70th night) 

Doubling Back

Line Describing a Cone
















De tekeningen prikkelen de fantasie. Hoe het zou zijn om door deze ‘ruimtes’ heen te kunnen lopen en te ervaren. Het is een inleiding in de rijke artistieke context in het begin van zijn carrière in de jaren ‘60 en ‘70. Een tijd waarin hij werd beïnvloed door verschillende film collectieven, de expanded cinema-beweging, de structurele film, en de installatie- en performancekunst van kunstenaars als Andy Warhol, Richard Serra, John Cage en Allan Kaprow.

...na twintig jaar..
                                                         2.0


Na deze inleiding vervolg je je weg via een zigzag totdat je in een totaal verduisterde ruimte terecht komt. The black box als ultieme tegenhanger van de white cube. Hier begint de magie en de verwondering die kunst kan zijn. Hier begint de ervaring, het voelen en stopt het rationele denken. De ‘Solid Light Films’ zijn minimalistisch in hun vorm en magisch in hun effect. Het is pure essentie. Als ik me een voorstelling maak van de laatste weg naar de dood  dan komt het werk van Anthony McCall heel dicht in de buurt.




De angst voorbij, het rationele losgelaten, het zijn in het nu en het pure ervaren van schoonheid. Ik kan het leven weer even aan na deze tentoonstelling.



-Lotte van Geijn

Geen opmerkingen:

Een reactie posten