LOTTE’S BLIKVANGER #111*

LOTTE’S BLIKVANGER #111 *

Week 32

Augustus 2014

Dit is de honderd en elfde column van Lotte’s blikvanger.

Een wekelijkse beschouwing over een (kunst)werk dat mijn blik ving.

BOYHOOD

‘(…) timelapse photography of a human being. ...’

Het is een zwoele zomeravond, maar toch zit de bioscoopzaal voor bijna driekwart vol.

Ik bezoek de film BOYHOOD in Kriterion Bioscoop Amsterdam.

In 2002 begon regisseur Richard Linlater aan zijn project Boyhood. Twaalf jaar trok hij er voor uit om deze film te realiseren.

Twaalf jaar lang heeft hij elk jaar een deel van de film opgenomen. Het unieke aan de film  is dat je nu de jonge hoofdrol speler Mason (Ellar Coltrane) echt ziet opgroeien. De leeftijdsverspringingen lopen naadloos in elkaar over. Van een jongetje van 7 jaar tot een puber van 19 zie je hem en zijn zusje opgroeien. Zijn zusje is Samantha, gespeeld door Lorelei Linklater; ja ze is de dochter van de regisseur. Hun vader wordt gespeeld door mijn favoriete acteur; Ethan Hawke.

 

De film meandert door de tijd. Hilarisch zijn de scenes dat de kinderen nog klein zijn, ontroerend de scènes dat ze jong volwassen zijn. Alles wat je ziet, van spelcomputer tot oude dikke Iphones is op het moment van opname het nieuwste van het nieuwste geweest. Hierdoor geeft de film ook een prachtig tijdsbeeld van de jaren’10 van de 21^e eeuw.

In 2,5 uur doorloop je de jeugd van een opgroeiend kind. Het is herkenbaar, het is echt en het is hartverscheurend, maar het is ook film; fictief.
Deze film heeft als een parallel universum aan het leven van Ellar Cotrane gelopen. Hij vertelt in een interview met Ethan Hawke, dat de film hem altijd een constante factor heeft gegeven in zijn leven. Vooral toen zijn ouders gingen scheiden, maar ondanks dat ook in de film zijn ouders zijn gescheiden zegt hij daar zelf over:

Coltrane: ‘I became very depressed, and looking back now, I see that. I went to a really dark place, completely as a result of my parents splitting up. Watching the movie, some of the scenes with the stepfathers and the more painful elements of the broken home, I didn’t let myself relate to at the time. But watching it back, it feels very familiar.’

Het is een film die heel dicht bij de realiteit komt. Op sommige momenten hou je je hart vast voor wat er gaat gebeuren en dan vloeit het moment weg. Doordat het fictie-film is verwachten we  dat er iets verschrikkelijks zal gebeuren. Gelukkig komt alles steeds weer op zijn pootjes terecht. 

De scene dat er een nieuwe Harry Potter-boek uit komt en er een evenement waar alle kinderen verkleedt naartoe gaan om het boek in ontvangst te nemen is zo herkenbaar en zo hilarisch.

Hoeveel invoelt heeft z’n monsterproject op een kind? Op Ellar Coltrane?

Hawke: Does this experience make you want to be an actor?

Coltrane: This makes me want to make art. Whatever that is, if acting can be an outlet to that then absolutely.

Hawke: That’s a good answer.

De film was een plan en had geen omlijnt script vooraf. De vier hoofdacteurs hebben meegeschreven aan het verhaal tijdens de twaalf jaar. Sommige scènes werden pas de avond voor opname voltooid.

Ethan Hawke speelde ook in de drie films van de BEFORE-serie van de regisseur Richard Linklater. Die in eerste instantie niet meer dan de eerste film 'Before Sunrise' zou worden. Deze film werd tegelijkertijd opgenomen met de eerste scènes van Boyhood. Ethan en Richard wisten dat ze nog 12 jaar zouden samenwerken en gedurende de jaren ontstond het plan om Celine en Jesse (de hoofdpersonages in de 'Before' triologie) weer bij elkaar te brengen.

‘I thought the Before series was the most unique thing I would ever be a part of, but Rick has engaged me in something even more strange. Doing a scene with a young boy at the age of 7 when he talks about why do raccoons die, and at the age of 12 when he talks about video games, and 17 when he asks me about girls, and have it be the same actor—to watch his voice and body morph—it's a little bit like timelapse photography of a human being. ...’

 

Het is een geweldige film die je doet herinneren aan je eigen jeugd en aan je eigen pubertijd. Of als je wat ouder bent, aan hoe je eigen kinderen (zo snel) zijn opgegroeid. Het is een prachtig film over hoe het leven zich voltrekt.

 

-Lotte van Geijn