LOTTE’S BLIKVANGER #106

LOTTE’S BLIKVANGER #106

Week 27

Juli 2014

Dit is de honderd en zesde column van Lotte’s blikvanger.

Een wekelijkse beschouwing over een kunstwerk
dat mijn blik ving.

JIM HARRIS en plein air

& 
CALDER is een openlucht feest

Mijn blik viel op een groot werk toen ik de afgelopen KunstRAI bezocht. Ik vond het meteen prachtig. Het deed me denken aan Parijs. Aan de plek waar mijn blikvanger-profiel foto gemaakt is Canal Sant Martin; de gracht van Parijs. De snelle directe treffende inktstreken die de bomen en het hun weerspiegeling in het water pakkend neerzetten. Het werk toont een water in het midden met de bomen aan weerszijde, maar het perspectief lijkt iets wat macro-lens achtig. 

De galeriehoudster van de Roger Katwijk Gallery komt naar me toe. Ze vertelt me dat het werk van Jim Harris is. 'Het is de vijver op het Museumplein, voor het Rijksmuseum.' En dan herken ik de plek onmiddellijk. 

Toch wel een aantal keer per week maak ik 's avonds een wandelingetje door de buurt om mijn hoofd leeg te maken. Vaak kom ik uit op het Museumplein. Vooral nu de tuinen van het Rijksmuseum bezoek hebben van het werk van Calder. Ik begroet ze en iedere ontmoeting is weer anders. Ze draaien zacht mee in de wind, krijgen een slagschaduw van een boom die van onderen wordt belicht of staan als genodigden in een drukke tuin met lachende mensen en harde muziek tijdens een chic feest van het Holland Festival.

Het werk van Jim Harris bestaat uit meerdere delen. De galeriehoudster vertelt me dat Jim geen atelier heeft. (Dit blijkt later niet waar te zijn, maar Jim werkt wel negentig procent van de tijd in de open lucht, echter bij slecht werk moet het werk ook doorgaan, vandaar dat hij dus ook een studio heeft.)

Hij maakt al zijn werk op locatie. De wereld is zijn studio. Vandaar ook dat het werk in stukken is. Hij werkt van het ene stuk op het andere over. Op sommige plekken geeft dit een oneffenheid en lopen de lijnen niet perfect door, maar het lijkt alsof hij de wereld beter weet te treffen dan een foto zou kunnen doen. Het opbouwen van een beeld vanuit fragmentatie komt voort uit de beperking van het op locatie werken, maar is wat mij betreft de signatuur van Jim Harris geworden.

 Als hij op locatie werkt komen er soms wel tientallen mensen om hem heen staan en kijken over zijn schouder mee. Naarmate hij bekender werd, werden dit er steeds meer. De galeriehoudster en ik zijn het met elkaar eens dat wij daar niet tegen zouden kunnen. Je moet dan wel heel goed bij jezelf kunnen blijven en een enorme focus en concentratie kunnen opbrengen. 

Hij noemt het zelf dat zijn werk een soort uitgerekte blik is. In eerder werk plaatst hij nog verschillende doeken naarst elkaar waar hij echt duidelijk een ander perspectief heeft gekozen. Bij dit werk is het in eerste instantie niet wat meteen opvalt en is het veel subtieler. Hij brengt verschillende perspectieven bij elkaar, hetgeen hij kent van de oude Chinese rolschilderingen.

Hij formuleert de kern van zijn werk tot een vraag: ‘Hoe kan ik de fysieke wereld om mij heen schilderen?’

Jim Harris werkt maakt naast de inkttekeningen vooral met olieverf op doek. Als hij eenmaal een plek in de openbare ruimte heeft gevonden die hem boeit, houdt die plek hem obsessief vast en maakt hij meerdere werken vanuit verschillende perspectieven.

En zo vind ik steeds meer werken van de vijver voor het Rijksmuseum.

Ook geeft hij les op de Wackers Academie en zit hij in de jury van het openlucht schildersfestival Pintar Rapido. Dat begin september een wedstrijd en een tentoonstelling zal worden.
Op zaterdag 6 september trekken alle kunstenaars de stad in om op een zelf gekozen plek in een dag een werk te maken.
De volgende dag is van al deze werken een tentoonstelling waar het werk ook te koop zal zijn en je de kunstenaars kunt ontmoeten die misschien wel jouw straat heeft geschilderd.
Je kunt je nog op geven. Ik heb lef niet, want niks vervelenders dan dat iemand tijdens het maakproces op mijn vingers zit te kijken. Maar als je daar wel tegen kan, doen! Want er is namelijk eigenlijk niks leukers dan dicht op dit maakproces te kunnen zitten. Ik kijk er daarom wel naar uit om die zaterdag door Amsterdam te wandelen en ongesjeneerd op de vingers van anderen te kunnen kijken, waar onder hun handen de kunst tevoorschijn komt.

-Lotte van Geijn

Expostie Pintar Rapido; 7 september in de  Posthoornkerk, Haarlemmerstraat 124-126 Amsterdam. Je kunt je nog aanmelden als kunstenaar via http://www.pintarrapido.com/amsterdam/