10.18.2013

LOTTE’S BLIKVANGER #69

LOTTE’S BLIKVANGER #69
World Map
Upside down ?
Week 40
Oktober 2013

Dit is de negenenzestigste column van Lotte’s blikvanger.
Een wekelijkse beschouwing  over een (kunst)werk dat mijn blik ving.





Capturing moments 

Ik bel aan. Er gebeurt niks. Ik bel nog eens. Ik sta in Amsterdam-West en er zijn drie bellen onder elkaar en twee voordeuren naast elkaar die allemaal onder huisnummer 115 vallen. Ik besluit alle bellen te proberen. Dat wordt me niet in dank af genomen. Een oud Marokkaans mannetje steek zijn hoofd uit en raam en begint onverstaanbaar in taal, maar niet in lichaamshouding en stemgeluid, me uit te schelden dat ik dit echt niet kan maken. Ik prevel: 'Sorry'. Ondertussen sta in nog steeds op de stoep in de regen. Ik besluit dan maar op te bellen. Geen gehoor. Opeens hoor ik gestommel op de trap, door het kleine ruitje van de deur zie ik een silhouet aan komen en glimlachen.

Er staat een grote koekenpan met een taijne-deksel erop te pruttelen op het fornuis. Het is fijn warm hier binnen. Ik stel me voor aan de mensen die er nog meer zijn en die ik voor het eerst ontmoet. Ze blijken een stel te zijn, zij uit Argentinië en hij uit Duitsland. Ze wonen nu in Nederland. En zoals ik wel vaker heb gehoord; Amsterdam is beautiful, maar het weer is awful. Volgend jaar zullen ze richting Thailand vertrekken of waar de wind ze heen zal brengen. Ik heb het kookproces net gemist. De ingrediënten zijn al verwerkt tot een mooi smeuïge quacamole en de pan op het vuur heeft nog een half uurtje nodig.

Een grote dikke rode kater kijkt me aan en aan de muur hangt een poster van de wereldkaart, maar er klopt iets niet. De wereldkaart lijkt op zijn kop te hangen. Het zegt zoveel over over we geconditioneerd zijn naar de wereld te kijken.

In de tussen tijd proberen we van een bruin papieren zakje een lamp te maken.  De jongen uit Duitsland blijkt niet degene te zijn die deze avond heeft geïnitieerd. Het gezelschap is nog niet compleet. In een grote gele jas met capuchon komt hij uiteindelijk binnen. Iedereen schuift aan, het kunstlicht van de lampen worden vervangen door kaarsen en de grote pan komt in het midden op tafel. Het ruikt heerlijk, allerlei specerijen en kruiden vermengen zich en bereiken mijn neus. Het gerecht heeft: Shakshouka en is een mix van allerlei groentes waarin zes eieren langzaam gegaard zijn. Als iedereen heeft opgeschept is het even stil aan tafel. Zo lekker is het. Het typical Dutch bruine brood gaat als zoete broodjes over de toonbank. 

Oktober is social month. De hele maand oktober schuift hij iedere dag bij iemand anders aan om mee te eten. Nee het gaat niet om het eten zelf, maar om de mensen, om de vrienden, om het gesprek, het samen zijn en elkaar ontmoeten. Het besef dat je je goede vrienden eigenlijk veel te weinig ziet was voor hem één van zijn motivaties om dit project te beginnen. Ik geniet en ben blij dat ik er onderdeel van mag zijn.

Het toetje bestaat uit scherpe gember-thee met baklava en chocolaatjes in de vorm van bloemen. Een heerlijke suikerrush.

Ieder diner eindigt met een foto met daarop de mensen en de spullen die er te vinden zijn. Zelfs de kat poseert perfect. En naarmate oktober voorbij zal gaan, zal dit document van pareltjes van foto’s groeien met de achterliggende herinneringen aan de mensen en de gesprekken. Het inspireert me. 
Op zijn site vind ik de quote:
“When you use a camera, not as a machine but as an extension of your heart, you become one with your subject.”

Eronder schrijft hij:
I've never considered myself as a filmmaker and I probably never will. I love to tell stories using my camera. My camera is just a machine I use to help me telling the story I want to tell. Capturing moments of the beautiful things in life.

Day 11
Duy Vu Dinh
oktober 2013
 Duy Vu Dinh http://www.vudinh.nl/

-Lotte van Geijn



Geen opmerkingen:

Een reactie posten