LOTTE’S BLIKVANGER #5
week 30
Zondag 21 juli 2012
Dit is de vijfde column van Lotte’s blikvanger.
Een wekelijkse recensie over een werk dat mijn blik ving.
Afgelopen week was ik in Parijs toen ik opeens oog in oog
stond met Holland, met Amsterdam, met Egmond aan zee, met de besneeuwde
Keizersgracht.
In Jeu de Paume is een overzichtstentoonstelling van het
levenswerk van fotografe Eva Besnyö, Eva Besnyö, 1910-2003 : l'image sensible.
Ze is van oorsprong Hongaarse, maar vertrok op haar
twintigste naar Berlijn en kwam in 1932
als Joodse naar Amsterdam waar ze snel bekend werd met haar foto’s.
Na de oorlog registreert ze o.a. De Dolle Mina’s van de
jaren ‘70.
Ik sta de foto’s te bekijken en opeens hoor ik Nederlands
praten, best fijn na een paar dagen struikelen over moeilijke franse woorden.
Het is een interview met de stokoude Eva in een treurig bejaardentehuis. Ze
heeft een zongebruinde huid en engelenwit haar en vertelt over haar levenswerk. Het is bijna alsof ze al vergeten is.
Eén foto is een portret van een Nederlandse beeldhoudster
Loeki Meuks, gemaakt in 1975 te Egmond aan zee. Ik sta in Parijs, deze foto is
10 jaar eerder gemaakt dan dat ik
geboren ben en toch ben ik heel even weer kind op vakantie in Egmond aan Zee.
Het zelfde ervaar ik
bij het zien van de foto met besneeuwde bomen aan de Keizersgracht.
Andere foto's zijn afkomstig uit de collectie van het
Rijksmuseum en het Stedelijk Museum in Amsterdam, maar ik ken ze niet en eerlijk
gezegd had ik nog nooit van Eva Besnyö gehoord.
Het is een levenswerk wat niet
alleen persoonlijke herinnering oproept, maar ook een stuk Nederlandse
geschiedenis laat zien wat niet vergeten mag worden.
Later kom ik erachter dat ze niet vergeten zal worden er
zijn twee straten naar zijn haar vernoemd: op IJburg, Amsterdam en in
Westkapelle, Zeeland.
Ik besluit kaarten te kopen om op te sturen naar huis met
een fotowerk van haar op de voorkant genaamd: Dierentuin. Het is overduidelijk een foto die is genomen in Artis.
Een meisje met een tekenblok die een chimpansee natekent. Ze
staat in een nonchalante houding en heeft prachtige mooie Fransogende, slanke,
in zwarte maillot gestoken kuiten.
De expositie is nog te zien tot eind september.
Ikzelf ben terug in
Amsterdam en op weg naar Artis.
Terwijl ik door de Plantage
Kerklaan naar de ingang fiets kom ik
langs de zijgevel waar een serie posters hangt: De 10 Vergeten Dieren van Artis. Het zijn grappige, vreemde dieren
met gekke namen. De illustraties zijn met potlood gemaakt, maar toch heel erg
perfect. Na enige research kom ik erachter dat ze zijn getekend en bewerkt door
Raoul Deleo.
Nergens onder de affiches wordt zijn naam vernoemd, niet in
de tekst ernaast, niet op de posters en stickers die te koop zijn en zelfs het
meisje van de Artiswinkel heeft geen idee, ook na een telefoontje komt ze er niet achter. Pas na een e-mail naar de directie van Artis krijg ik
antwoord;
Van De Vergeten Illustrators: Raoul Deleo! En ja die wil je hebben!
Ook de filmpjes op de site van Artis van de Vergeten Dieren zijn
geweldig met de voice-over van Meneer Aart!
Even een fijn bezoekje aan Artis is zeker geen straf!
Even een fijn bezoekje aan Artis is zeker geen straf!
Opzoek naar de Axolotl,
#10 Van De Vergeten Dieren in Artis: ‘..wees
maar onduidelijk dan moeten de mensen wat meer moeite voor je doen!’, zegt
meneer Aart en zo is het!
Lotte van Geijn
Dus daar komt het meisje in de dierentuin vandaan!!;)
BeantwoordenVerwijderenLeuke post. Ik herinner me Eva Besnyö uit mijn eerste jaren in Amsterdam eind jaren 70 / begin jaren 80. Haar naam dook regelmatig op in cultuurkringen of in de bladen, een soort Grande Dame van de grachtengordel dus. Ik heb meerdere keren de meest prachtige foto's gezien op tentoonstellinge - een dame met een scherpe blik dat was ze zeker.
BeantwoordenVerwijderenHelaas helaas heb ik de Jeu de Paume tentoonstelling niet kunnen bezoeken. Ik was namelijk vergeten dat 's maandags de musea dicht zijn!
Groet,
Roy